Een nieuwe psychiater...

Laat ik voorop stellen dat ik blij en dankbaar ben voor de zorg die ik krijg. Als je wereld een aantal jaren geleden instort omdat je iets mankeert mag je blij zijn dat je in Nederland woont en opgroeit. De zorg is een zorgenkindje van de Nederlandse overheid. De afgelopen jaren moest er bezuinigd worden en in de zorg wordt dan te makkelijk gesneden. Er wordt onvoldoende bij stilgestaan dat zorg voor sommige mensen essentieel is om zo normaal mogelijk te kunnen functioneren in de maatschappij. Toch is de zorg in ons land goed geregeld, al kan het natuurlijk altijd beter.

Door Nicolai van Doorn

Dit wordt geen afzeikcolumn, eerder een eye-opener voor wat de bezuinigingen voor mij als patient betekenen. Ik heb namelijk de indruk dat niet alleen de hoge heren uit Den Haag, maar ook de beleidsbepalers van de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ) daar onvoldoende bij stil staan. Wat de medewerkers op de vloer voor hun kiezen krijgen is niet voor de poes. Ze worden overgeplaatst of in het ergste geval wegbezuinigd. Toch hoor je ze er tijdens hun werkzaamheden met patiënten er zelden een onvertogen woord over zeggen. Ze slikken het.

Deze veranderingen zijn vooral voor de patiënt vervelend. Vaak zijn er banden opgebouwd die zonder pardon worden verbroken door de beleidsbepaler. Onbegrip en verdriet is het gevolg. GGZ-patienten staan er om bekend dat ze niet zo'n brede familie- en vriendenkring hebben om op terug te vallen. De verpleegster die een keer op bezoek komt is vaak het hoogtepunt van de week voor een patiënt. Nu ben ik een uitzondering, maar ik maak gelukkig ook niet zo vaak zo'n verandering mee. Toch maak ik me zorgen over mijn lotgenoten die de pech hebben dat het ze wel overkomt.

De veranderingen die ik meemaak zijn vooral wisselingen van psychiaters. Nu heb ik weer een nieuwe. Het is al de derde psychiater sinds ik bij de GGZ in Hoogeveen zit. Gelukkig wissel ik nog wel vaker van onderbroek, maar het scheelt niet veel want ik zit nog maar een jaar in Hoogeveen. Het wisselen van de psychiater ervaar ik als vervelend omdat de psychiater een nogal merkwaardig persoon is. Ik val misschien wel in herhaling, maar psychiaters zijn niet gewoon gek maar die hebben daarvoor nog gestudeerd ook.

Misschien is mijn beste psychiater die ik ooit gehad heb wel mijn vorige. Het was de minst merkwaardige man en ik had het idee dat hij echt naar mij luisterde. Dat maakte de wisseling extra vervelend. Vaak neemt een psychiater zo'n luisterende blik aan, maar het gaat hem er toch vooral om welke pillen hij voor kan schrijven om de kwaaltjes te bestrijden. Ze hebben ook altijd hun eigen theorie en de medicatie die de vorige psychiater voorschreef daar mankeert ook vaak nog iets aan. Betweters, ook dat nog. Nee, mijn vorige psychiater had het beste met mij voor. Althans zo kwam het over. Oké, hij praatte onduidelijk omdat hij van vreemde bodem kwam, maar wat hij voorschreef deed hij met een idee en dat idee bleek nog te werken ook. Ik weet dat ik moet mijn nieuwe psychiater een kans geven en dat doe ik ook. De vraag is alleen hoeveel tijd we krijgen om een goede band op te bouwen...