Normal_10141

Onlangs ontdekte ik op een feestje iets wat ik allang wist; ik kan niet dansen. Ritmisch bewegen op muziek, het is niets voor mij. Muziek heeft een andere rol in mijn leven, het verjagen van stemmen in mijn hoofd. Maar bewegen? Ho, maar! Dat is niets voor mij. Ik ben nou eenmaal een stijve hark.

Door Nicolai van Doorn

Dat moment dat ik het weer ontdekte kwam omdat iedereen vrolijk stond te springen en gek te doen op harde muziek in een club, op één na; ik. Ik stond daar rustig met een biertje in de hand op de achtergrond de mensen te observeren. Springen en raar doen dat is dan wat ik zie. Iets anders kan ik het niet noemen. Dan zie je een heterofiele jongeman de homo uit hangen door zijn vrienden te bespringen, de ander tovert een subtiele paringsdans uit de hoge hoed. Nee het is een te gekke boel.
 
Wat opvalt is dat mensen die zich hevig aan het uitsloven zijn, vaak denken dat mensen die dat niet doen zich compleet ongelukkig voelen op de plek waar ze zijn. Dat is complete onzin, ik vermaak me altijd kostelijk. Er is bier, lachende vrolijke mensen, kortom het is feest. Waarom? Dat mag Joost weten. Nee ik vermaak me prima, zolang men niet als haringen in een ton zit en ik me vrij kan bewegen.
 
Dat ik geen beweger/ danser ben zat er al vroeg in. Ik kan mij herinneren dat ik op schoolfeesten op de middelbare school, waar overigens geen alcohol werd geschonken, ook altijd voor de muziek kwam. Die muziek maakte mij vrolijk en mijn stemmen verdwenen naar de achtergrond. Er kwam een beetje rust in mijn hoofd. Ik ben geen danser en zal het ook nooit worden. Hoewel ik als ik honderdentwee ben overweeg om op tangoles te gaan. Dus misschien zit het er ooit in.
 
Ook toen op die beruchte alcoholvrije feesten was ik een vreemde eend in de bijt. Ik stond altijd bij de boxen te kijken naar al die bewegende en zwetende lichamen en vond hen maar gek in plaats van ondergetekende. Waarom beweegt iedereen zich als een idioot en denkt dat hij/zij heel stoer aan het bewegen is? In plaats dat ik aan hen vroeg waarom ze dat deden kwamen ze vaker naar mij toe om te vragen of alles wel goed ging?
 
“Gaat alles wel goed met je?”, vroegen ze me steeds omdat ik weigerde om maar een danspas te zetten. “Maar natuurlijk!”, antwoordde ik. Met gefronste wenkbrauwen werd dat antwoord aangehoord en daarna lieten ze me weer met rust. Gelukkig maar dacht ik dan. Nee als je opvalt door middel van je gedrag zitten daar consequenties aan vast. Mensen willen perse een uitleg waarom je uit de toon valt? Nou simpel, ik kan niet dansen en ik wil niet dansen.
 
Kennelijk vindt de omgeving het raar dat als je iets niet goed kunt het daarom ook niet doet. En dat is een rare constatering van die omgeving want het is logisch dat als je iets niet voldoende beheerst het ook niet ten uitvoer brengt. En het is niet logisch als je iets niet kunt, bijvoorbeeld dansen, het dan toch doet. En dat is wat ik vaak te zien krijg als ik in een hoekje sta te observeren. Mensen die extreem raar doen om hun gebrek aan danstalent te verbloemen. Ik blijf liever een stijve hark!
 
© Nationale Zorggids / Nicolai van Doorn